A P H E L I O N

این اولین زیر شاخه از زیر شاخه های پست قبلی است . 

در حقیقت فرصتی است برای اینکه کمی نه در سلایق بلکه در الگوی منتهی به زیبا پنداری خود کنکاش کنیم . الگوی منتهی به زیبا پنداری ترکیبی است که همین حالا ساختم . احتمالا همانند تولدش در ابتدای این پست ، در انتها نیز همینجا دفن بشود . پس بگذارید لااقل تعریفی در خور این زندگی کوتاه برایش ترتیب دهیم. 

الگوی منتهی به زیبا پنداری ، شاید بتوان اینطور گفت ، من تو را زیبا میبینم . زیبایی را در تو میتوانم تشخیص دهم . این می تواند به این خاطر باشد که از رُژ تیره استفاده کردی، و میتواند به این دلیل باشد که علی رغم تمام ویژگی های شخصیتی منحصر به فردی که داری ، در مقابل رفتاری متواضعانه از خودت نشان می دهی . میتواند این زیبایی زمانی که به تو میل جنسی دارم با زمانی که صرفا بخواهیم با هم وقت بگذرانیم جنبه های متفاوتی داشته باشد . مثلا اگر همیشه در صف باجه های بانک ببینمت تقریبا میتوانم زیبایی ات را در طرز راه رفتن یا صدایت که از دور می رسد خلاصه کنم و میتوانی سراسر زیبا باشی . در حالی که کافی است به جای بانک در یک مغازه حاشیه پمپ ینزین بین راهی ببینمت و ساده از کنار وجود خاکستری ات رد بشوم . الگوی زیبا پنداری می شود آن مسیری که من تو را از آن عبور می دهم و اگر بتوانی به انتهای آن برسی و از تمام موانع گذر کنی ، حالا اگر کمی هم زخمی بشوی ایرادی ندارد ، من تو را زیبا می بینم . 

حالا میتوانیم بهتر با این الگو کنار بیاییم و تعمیمش دهیم . میتوانیم آن را به اشیاء به حوادث به احساسات و هرچیزی که در تصورمان می گنجد و قابل ارزیابی است مرتبط کنیم . برای بعضیشان پیدا کردن و ساختن این مسیر مشکل و برای بعضیشان آسان تر است . گاهی مسیر را به دفعات اشتباه ترسیم می کنیم و این میتواند خوب نباشد . 

فکر می کنم ساده ترین المان هایمان برای قرار دادنشان در الگو ، همان جلوه های بصری و عموما سلیقه ای باشد . مانند همان رُژ قرمز ، مانند چشمان رنگی شربت گل ، خیلی راحت می توانیم انتخاب کنیم میان اینکه چشم تیره را زیباتر از رنگی میبینیم یا نه . خیلی راحت با در کنار هم قرار گرفتن چشم تیره و موی تیره و پوست برنزه میتوانیم با خودمان بگوییم این زیبایی است . اما گاها جایگاهی برای المان های غیر بصری مان ، که میتوانیم بر سر بود و نبودش بحث کنیم ارزشی قائل نمی شویم . به واقع هم سخت است . از المان های غیر بصری زیبایی میتوان به مهربانی که ساده ترین شکل آن است و برای اکثرمان قابل تشخیص است نام ببریم . در ذهن خود تصویری رو به خاطر بیاورید که شخصی با یک کودک مشغول بازی است . در تصویر یک سری بادبادک هست ، یک سری درخت هست و چیز های دیگر که هرکدام میتواند زیبایی تصویر را تشکیل دهد . اما میدانیم سهم بزرگتر این زیبایی منحصر به عملی غیر بصری است . 

منظورم این است که شاید اگر به نوعی دقیقتر الگوی منتهی به زیباپنداری خودمان بررسی کنیم ، نتایجی متفاوت نسبت به قبل دریافت کنیم . اگر دکمه اکتیویت تمام المان ها را اعم از بصری و غیره فعال کنیم . اگر ضرایب اهمیت هر المان را مورد بازنگری قرار دهیم. عموما از دیدن اینکه شخصی به یک کودک کار کمک کند خوشحال می شویم ، صحنه را زیبا میبینیم ، اما در عین حال برای خیلی ها دردناک است ، هیچ زیبایی ای در خریدن گل یا دستمال از یک کودک کار نیست . حتی اگر همه ش را یک جا بخری . 

تصمیم نداشتم اینقدر از مثال ها استفاده کنم . الگوی منتهی به زیبا پنداری از آن جا مهم می شود که ما برای زیبایی ارزش به مراتب بیشتری قائل می شویم . از اینجاست که این پست زیر شاخه از از پست قبل می شود . اگر قرار باشد من خودم را نسبت به زیبایی ها مسئول بدانم . به دنبال زیبایی ها بروم . و برای زیبایی هزینه کنم . طبیعتا ابتدا باید الگوی منتهی به زیباپنداری ام را بشناسم . تنها در این حالت میتوانم خودم را نسبت به تصمیمات و عواقب آن ها مسوول بدانم . ابنکه الگوی منتهی به زیباپنداری من چه سهمی از سلایق من و چه سهمی از افکار خارجی درش هست . اینکه چه میزان متاثر از اطرافیانم شکل گرفته است . چه میزان محیط زندگی من در المان های موجود در آن نقش دارد . چرا دختر سفید پوست مو بور را زیبا تر از دختر برنزه مو مشکی می پندارم . اینها نه اینکه بخواهد ما را به الگوی پرفکت و ایده آلی منتهی کند . قبل تر از کمال گرایی نالیده ام . اما صرف آگاهی من از این عوامل می تواند در تصمیم گیری هایم . در متقاعد کردن خودم برای تصمیم هایی خلاف سلیقه اما بر پایه منطقم کمک کند . 

فکر می کنم توضیحات برای زیبایی کافی است . دو زیر شاخه دیگر می ماند که امیدوارم زودتر آن ها را هم به متن برسانم .