چه اتفاقی می افتد که چیز ها را ول میکنیم

یک چیزی که اینجا هست این است که من و خیلی های دیگر خیلی راحت تر از آنچه که خودمان فکرش را میکنیم چیزها را رها میکنیم . یعنی حتی چیزهایی را که خیلی دوستشان داریم بدون هیچ حس از دست دادنی رهایشان میکنیم . 

من با خودم فکر کردم ، یعنی اگر دروغ نخواهم بگویم فکر نکردم و فی لبداهه دارم مینویسم اما خب یک فکر هایی دارم که بهشان میرسیم در ادامه . من فکر میکنم یکی از دلایلی که ما چیزها را که روزی مهم بودند را ولشان میکنیم از دست دادن تازگیشان است . یعنی خیلی وقت ها دیگر چیز ها برایمان تازگی ندارند پس ما ولشان میکنیم . یعنی وقتی میرویم سراغشان مانند لباس های قدیمی ای میمانند که حس میکنیم همه میدانند قدیمی و کهنه هست و هزار ها بار پوشیدیمشان و پس آن را ول میکنیم برای خودش و مهم نیست اصلا چه بلایی به سرش بیاید . 

گاهی وقت ها چیز ها را بخاطر نمودار x=y شان ول میکنیم . یعنی اصلا مهم نیست که این یک نمودار سعودی ، عذر خواهی میکنم صعودی . است یا یک نمودار نزولی ، همین که ثابت است و نوسانی ندارد کم کم ول می شود . یعنی شاید کار خیلی مثبتی هم باشد . شاید با شیب ملایمی در حال پیشرفت هست اصلا . ولی باز هم ولش میکنیم چون اساسا ما از کار هایی که انگار درشان هیچ اتفاقی نمیوفتد خوشمان نمیاید . 

بعضی اوقات هم چیز ها را ولشان میکنیم چون دیر میشود . یعنی خیلی وقت ها میشود لباس ها و کفش ها و مبل هایی خریده ایم که دیگر دیر است . مثلا الان دیگر خیلی دیر است برای در آوردن آن مانتوی پشت نویسی شده و پوشیدنش . پس ولش میکنیم یا در آخر باهاش دابسمش میسازیم . اما دیر شدن فقط برای لباس هم نیست . گاهی وقت ها پست هایی هست که می خواهیم بفرستیم اما دیر شده ، پی ام هایی هست که برای فرستادنش دیر شده . پس ولشان میکنیم . ما اولین کاری که بعد از دیر شدن میکنیم ول کردن است . البته ما اولین کاری که بعد از خیلی از اتفاقات میکنیم ول کردن است . 

خیلی موقع ها هم شده که چیزی را ول میکنیم چون نه از اون چیز ولی از چیزی که به آن چیز اصلی مربوط است خوشمان نمی آید . مثلا گروه دوستی را ول میکنیم. از گروه فامیل هامان لفت میدهیم . از شر آن کادوی ولنتاین خلاص میشویم . اینجور وقت ها هم ول کردن اولین و تنها ترین راه ممکن است که ما در پیش میگیریم .

من دیگر الان دلیل دیگری برای ول کردن به صورت عمده به ذهنم نمیرسد و البته فکر میکنم همین ها کافی است و با همین ها هم تا اینجا بخش بزرگی از زندگی را ول کرده ایم . نمیدانم سرانه ی ول کردن در دنیا چقدر است ولی ما در ول کردن قطعا مقام دوم را بعد از اسکیمو ها داریم . چون اسکیمو ها معمولا از همه بیشتر ول میکنند . چون قطب است و یا باید ول کنند یا بمیرند . ما اگر ول نکنیم نمیمیریم ولی اسکیمو ها اگر ول نکنند میمیرند . پس ما در مقام دوم قرار میگیریم . یا نمیدانم . شاید ما هم اگر خیلی وقت ها ول نکنیم بمیریم . نمیدانم . 

بیایید اگر میتوانیم و صلاح است ول نکنیم . ول کردن همیشه خوب نیست . مطالعه را ول کردن  ، تربیت را ول کردن ، فرهنگ را ول کردن ، همدیگر را ول کردن ، مسائل مهم را ول کردن ، انتخاب های مهم را ول کردن ، هیچکدام خوب نیست . وقتی ولشان میکنیم دیگر شاید در این فضای خلاء بدون جاذبه هرگز دستمان بهشان نرسد .