اتفاقات استعاره ای
تیتر را مثل همیشه سخت نگرفته ام . یعنی میشود چیز های دیگر و بهتری هم نوشت . اما سخت نمیگیرم .
کوتاه میکنم .
از بیرون آمدم . لباس هایم را در آوردم . خواستم آویزان کنم لباسم را ، به محض رها کردنش از روی جا لباسی افتاد .
واکنشم مثل همیشه بود . شدید . ری اکشنی کاملا هیجانی همراه با گم کردن دست و پایم .
در این بین که لباسم را از پایین برداشتم و دوباره آویزانش کردم به این فکر کردم که واقعا چه نیازی به این واکنش بود . حتی در بهترین حالت اگر میتوانستم لباسم را قبل از افتادن بگیرم باز هم تغییر خاص و یا نفع و ضرر خاصی از آن حاصل نمی شد . در بدترین حالت هم که لباس روی زمین می افتاد هم همینطور . بعد به لیستی از این چنین واکنش هایم فکر کردم . واکنش هایی به مراتب بزرگتر از بهترین و یا بدترین نتیجه ای که میتوانست رقم بخورد . برایم جالب بود . با علم به اینکه میدانستم اگر لباس روی زمین بی افتد اتفاق خاصی نمی افتد باز هم میخواستم از روی زمین افتادنش جلوگیری کنم و این فرصت را که با آرامش لباس را از روی زمین دوباره بردارم و آویزان کنم از خودم گرفتم . در ادامه به این فکر کردم که چقدر در زندگی همچین واکنش هایی از خودم نشان می دهم . واکنش هایی که میتوانند جایشان را به کمی تامل و بعد با آرامش پیش رفتن بدهند اما من با عجله و استرس سعی در انجامشان دارم .
چه کسی می داند افتادن یک لباس ، میتواند چه رشته افکاری پدید بی آورد .
