A P H E L I O N

چند روز پیش در حال آماده کردن پستی بودم که محوریت آن را ارتباط میان زوال آدمی و خدمت سربازی تشکیل می داد. 

با گذشت زمان اما به نکته دیگری پی بردم. ظاهرا زوالی که از آن صحبت می‌کردم در واقع مفهوم زوال را به شکلی که باید ندارد، اتفاقی که در حال رخ دادن است تغییر است و این تغییرات جایگزین مفاهیم و قابلیت های پیشین می شوند چون ظرفیت انسان برخلاف فیلم های ابرقهرمانی که ساخته می شود محدود است. حال این جایگزین شدن و از دست دادن عادت های پیشین اگر به سمتی باشد که دانش برتر جایگزین شود شکلی رشدگونه و اگر به سمتی باشد که قلیل تر از قابلیت های پیشین باشد شکلی زوال گونه به خود می‌گیرد. 

دانستن این مساله اهمیت دارد زیرا تفاوت است میان کم شدن ظرفیت آدمی و پر بودن ظرفیت آدمی از چرندیات.

از این مساله که بگذریم، این تغییرات که از آن‌ها صحبت می‌کنم چه چیزهایی هستند ؟ و آیا تمامی آن‌ها جایگزین های بدتری هستند ؟ 

از تغییرات عمده ای که با آن مواجه شده ام جایگزین شدن مسائل جمعی بجای مسائل فردی است. اگر قبل تر 8 واحد از 24 واحد از زمان روزانه را صرف توسعه فردی می نمودم در حال حاضر این تعداد واحد به 2 الی 3 واحد تقلیل پیدا کرده است. 

زمان زیادی را صرف بحث های بیهوده و اموراتی می کنم که خروجی ندارد و روتین است. این بدترین قسمت است. زمان. 

البته به صورت شلخته مواردی اتفاق می افتد که تجربه کردن آن ها برای آدمی موجب رشد است. هرچند در سنین پایین تر به تناسب تجربه کمتری که در کار و زندگی داشته اند تعداد این موارد بیشتر است اما برای سنین بالاتر هم پیش می آید. 

به عنوان مثال حیاط قبیله ای، اردو زدن در بیابان و زندگی در شرایط سخت چیزهایی هستند که ممکن است با وضعی که جهان پیش می‌رود در آینده برای ادمی پر فایده باشند. 

یکی از پست هایی که به صورت پیش نویس دارم در مورد این است که از زمان ورود به این قسمت از زندگی توانایی ام در جمع و جور کردن افکار و نوشته هایم به شدت پایین آمده است. به همین دلیل این پست را خیلی کوتاه خاتمه می دهم تا دچار این رخداد نشوم. این را هم بگویم که پست های پیش نویس بسیاری دارم در حال حاضر که یک منشی شخصی که کارش در بسته بندی پست ها مناسب باشد لازم دارم برای مرتب کردنشان.