A P H E L I O N

ارزش ها و لذت ها

چهارشنبه, ۱۰ مهر ۱۳۹۸، ۰۸:۰۴ ب.ظ

چند وقت پیش در طول مسیری که در حال پیاده رفتنش بودم به موجودی زخمی برخوردم ، یک گربه که پاهای عقبش بر اثر نمیدانم چی از کار افتاده بود، همان لحظه شدیدا تحت تاثیر قرار گرفتم و با خودم یکبار سناریو نجاتش را مرور کردم که او را به دامپزشکی می‌برم و مثل این کلیپ ها بجای پا ویلچر مخصوص برایش در نظر میگیرم و کلی میتوانم از این کارم احساس رضایت پیدا کنم و با آن شوآف کنم حتی، در عین حال زمانی که به نظافتش فکر کردم دیدم نه، برایم مقدور نیست که دست به نجاتش بزنم ، احتمالا هم تا حالا مرده باشد. 

 

احتمالا بگویید خب این کلا چه ربطی دارد، امروز دوباره این موضوع در ذهنم به شکل دیگری مرور شد ، امروز در خیابان ماشین یک خانم خاموش شد، درست وسط خیابان، عده زیادی آنن دست به کار شدند و شروع به هل دادن کردند، دوباره این موقعیت پیش آمده بود که کمک کنم، و البته این کار را نکردم، چون دیگر اصلا جای دستی نمانده بود برای هل دادن، اما بعد از این اتفاق یک موضوعی در ذهنم شروع به جنب و جوش کرد، در انجام دادن کارها ، خصوصا در همچین موقعیت هایی ، ذهن ما فیلتر هایی را در نظر میگیرد که مطابق ارزش باشد اما حتما لذتبخش هم باشد . یعنی ما کمتر به مردی که ماشینن وسط اتوبان خراب شده باشد کمک می کنیم ، ما کمتر به بیخانمانی که مریض باشد کمک می کنیم ، اما ما قطعا به دنبال شکار یک سگ مریض و بهبود دادن شرایط آن هستیم، و یا حتما سعی می کنیم اگر حتی دستی بر آتش نداریم یک نگاهی به مشکلی که برای آن خانم پیش آمده بیاندازیم . 

 

همه ی این مقدمه برای این بود که بگویم ما در اینچنین اقداماتمان اول لذت جویانه و بعد حسابگرانه و بعد از آن ارزشمندانه تصمیم میگیریم، اما طوری به خودمان و دیگران وانمود میکنیم که ارزشمندانه پیش رفته ایم. شاید بگویید در نگهداری از گربه فلج چه لذتی است ، لذتی که زمانی که به دیگران نشان میدهی از یک گربه فلج نگهداری میکنی ! لذتی که باعث تسکین عذاب وجدان و احساس آدم خوبی بودن را منتقل می کند و از این دست لذت هایی که رو نیستند اما حضورشان احساس می شود . 

برای همه آرمانی تر است اگر فکر کنیم نفس کمک به یک گربه فلج ، انسان بودن و روحیه بخشندگی و ازخودگذشتگی است . تا اینکه بخواهیم بپذیریم ما انتخاب می کنیم که از گربه فلج نگهداری کنیم به این دلیل که اهدافی از نگهداری آن حاصل می شود که برای ما منفعتی لذت جویانه دارد . هرچند این نافی وجود ارزش هایی که از آنها صحبت شد نیست و این همان نکته ای است که میخواهم به آن برسم . 

 

ما اصرار بیجایی به جلو انداختن ارزش ها داریم ، و از بیان انتخاب های لذت جویانه مان که اهداف دیگری را دنبال می کنند بدون پوشاندن یک لباس از جنس ارزش ، که فکر میکنیم چیزی است که این انتخاب ها را موجه می کند ، هراس داریم . این برای ما مشکلاتی را بوجود می آورد ، مثلا ما را در جایگاه اتهام به دو رویی قرار می دهد ، اگر شما به یک خانم کمک کنید و روز دیگری در همان شرایط به یک آقا کمک نکنید ، متهم به دو رویی خواهید شد ، یعنی از خودتان ارزشی بروز دادید که درتان وجود نداشته ، و این در حالی است که واقعا هم این ارزش به شکلی که ما ابرازش کردیم وجود نداشته است . ما همه در انتخاب بجا آوردن این ارزش ها حسابگر و لذت جو هستیم ، اما فکر می کنیم اگر این دو عنوان را در ارائه مان مطرح کنیم جایگاه ارزش خدشه دار می شود ، مثلا من نمیتوانم بگویم من فقط به خانم هایی که نیاز به کمک دارند کمک می کنم ، این من را هیچوقت آدم خوب و از خودگذشته ای نمی کند.(درحالی که هدف من این است که خوب و از خود گذشته به نظر برسم)  اما از طرفی اگر این را نگویم و فقط به خانم ها کمک کنم ، رفته رفته نه تنها ارزشی که به دنبال ابراز آن هستم جعل میشود بلکه در شناخت خودم از خودم و دیگران از من ، و در مدیریت رفتارم هم دچار مشکل می شوم . 

من فکر می کنم ایرادی ندارد اگر در انتخاب بجا آوردن ارزش ها ، حسابگر و لذت جو باشیم ، اصلا این خودش وجه تمایزی است که به آن در شناخت آدم ها نیاز داریم ، اما همه مان در یک جعل دسته جمعی تصمیم به این گرفته ایم که این مرز را از بین ببریم و بعد از نبود ارزش های واقعی و دورویی همدیگر ناله کنیم . 

  • موافقین ۳ مخالفین ۰
  • چهارشنبه, ۱۰ مهر ۱۳۹۸، ۰۸:۰۴ ب.ظ
  • آیدین

نظرات  (۴)

حالا به جای اینکه در برابر لذاتمون منفعل باشیم و بگیم همین درستشه، چرا نیایم تلاش کنیم که اون ارزش‌ها رو تمرین کنیم؟

مثلاً وقتی یه خانم دیدی کمک کن، یه آقا هم اگه پس‌فردا دیدی به خودت نهیب بزنی که آی، اونم آدمه ها، کمکش کنم. 

منظورم اینه که چرا اینقدر راحت دست بکشیم؟ بنظرم این دست کشیدن‌ها عواقبی داره و روی روح جامعه و فرهنگ جامعه در درازمدت تأثیرگذاره.

چند روز پیش تو کلاسمون مدیر در زد و می‌خواست از کلاسمون برای کلاس دیگه صندلی ببره. زنگ زبان بود. بعد دبیر زبان رفت که کمکش کنه، من یهو نگران شدم چون می‌دونستم این آقاهه کلا از لحاظ جسمانی زیاد رو به راه نیست؛ یا یهو کمرش یه چیزی میشه یا سرش یا کلسترولش، خلاصه چون از اوضاعش خبر داشتیم، یه لحظه به خودم جنبیدم برم کمک کنم و یکهو متوجه شدم که چرا واقعاً نشسته بودم از اول؟ دو تا آدمی که دو برابر سن من و بقیه‌ی 15 نفر همکلاسیم رو داشتن، درحال جا به جایی صندلی بودن و هیچ‌کس به خودش تکونی نداد. البته حس می‌کردم که دو سه نفر مایل به کمک هستن ولی به هر دلیلی که بود پا نشدن. وقتی صندلی‌ها رو کمک کردم که ببریم بیرون، یه لحظه حتی ترسیدم. چون این «بی‌تفاوتی» تو سنِ 17 سالگی خیلی معانی داره! کمک به هم‌نوع همیشه تو کتابامون یه شعار بوده و از کنارش رد شدیم اما حقیقت اینه که اگه سعی نکنیم تو جامعه «آدم خوبی» باشیم تا حدی (خوب رو به طور جامع به کار می‌برم، به جزئیات فرهنگ‌ها فعلاً کار ندارم)، جامعه‌مون «بد» از آب در میاد. همینطور که الآن شده.

پاسخ:
در خقیقت کل منظور من هم همین هست ، ما تا بدی نپذیریم قادر به اصلاح اون بد نیستیم . 

من اگر نپذیرم و به این شناخت نرسم نسبت به رفتارم که آره من در مورد ارزش های انسانی مثلا همچین رفتاری دارم ، اصلا برای اصلاح یا پیش برد اون تلاشی نمی کنم(چون اصن خلاءش رو احساس نمی کنم) . حالا ضمن این ، من میگم خب ایرادی نداره اگر واقعا ما تو این مبحث لذت جو یا حسابگر باشیم این طبیعت هر تصمیمی در انسان میتونه باشه . حالا پس با این روند بیایم باهاش رو به رو بشیم . تازه تو این حالت خود ارزش ها معنا پیدا می کنه که بعد بخوایم در مورد بجا آوردنشون بحث کنیم . 

با خوندن پستت و حین نوشتنِ کامنتِ خودم، یاد یه پستی افتادم که پیشنهاد می‌کنم بخونی. نگاهی که به اخلاق داره، نگاهیه که برای تمرین ارزش‌های انسانی می‌شه شبیه‌سازیش کرد تاحدودی.

پاسخ:
خونده بودم ممنون که یاداوری کردی . پیشنهادم اینه که در مورد ارزش ها ، این که چی هستن و چرا هستن یه مطلب بنویسی و اونجا میام در موردش گفتگو کنیم . 

آها، پس من منظورت رو کامل متوجه نشدم. آخه تو این پست فقط درمورد اینکه قبولش کنی حرف زدی، برای همین من همون بحث تمرین و یادگیری رو گفتم. در کل پستت تلنگر خوبی بود، مرسی :-)

 

 

راستش الان درگیر درسامم وقت بحث کردن ندارم، تو بنویس ما استفاده می کنیم D:

پاسخ:
خواهش می کنم . باشه . هفته اول مهر اینطور درگیری ،از الان به فکر زمستون باش پس:)) 
  • کلمنتاین ‌‌
  • بار دومه که یه چیزی تو ذهنم بوده که بنویسم و دیدم شما در پستی به اون قضیه نگاه کردید.

    پاسخ:
    چقدر خوب . الان مشتاق شدم که حتما تو هم مطلبت رو بنویسی و بیام بخونم . 
    کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
    اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی